Autisme hulptips

Zoek je naar een manier hoe je je Autistische kind het beste kunt begeleiden in diens ontwikkeling ?

Daar heb ik 5 tips voor:

1. Denk vanuit je kind en de behoeftes van je kind. Veel autistische mensen leren op basis van de dingen waar ze geïnteresseerd in zijn. Meegaan in hun interesses is heel leerzaam en een onwijs goede manier om een sterke band op te bouwen met je kind. 
2. Autistische kinderen hebben vaak moeite met onverwachte en veranderlijke situaties. Wees dus zo betrouwbaar mogelijk. Want situaties kunnen veranderen, maar als jij hun rots bent en ze weten dat ze altijd op jou kunnen steunen is het makkelijker om hier mee om te gaan.
3. Er zijn een heleboel manieren om te communiceren als je kind (nog) niet kan praten. Kinderen communiceren altijd, ook als ze niet praten. Zoals ik eerder zei, is gedrag vaak een vorm van communicatie. Leer dus je kind, en de maniertjes van je kind lezen. Alternatieve vormen van communicatie die je kan overwegen en die veel gebruikt worden door niet-sprekende Autistische mensen zijn bijvoorbeeld picto’s, AAC-tablets, of Nederlandse Gebarentaal. Een logopedist kan hier eventueel bij helpen, maar let wel op dat deze je kind niet tegen diens zin in probeert te leren praten.
4. Leer een kind hun eigen hersenen te begrijpen. Dat kan al vanaf heel jonge leeftijd. Autistische kinderen kunnen moeilijker prikkels filteren en daarom loopt hun hoofd sneller over. Als dingen door elkaar heen lopen in hun hoofd, neem dan de rust en tijd om de kluwen breinspaghetti te ontwarren zodat ze meer overzicht krijgen. Geef ze een visuele meter waarop ze kunnen leren aangeven hoe vol hun hoofd zit. En als ze iets ouder worden, leer ze hoe ze voldoende rust kunnen nemen zodat ze een goede balans leren te houden tussen inspanning en rust.
5. Autistische kinderen ontwikkelen zich vaak niet op dezelfde manier of hetzelfde tempo als neurotypische kinderen. Respecteer dat en geef ze de ruimte. Push ze niet om belangrijke mijlpalen te halen als ze daar niet klaar voor zijn. Het komt vaak voor dat als je gewoon een paar jaar wacht, die ontwikkeling echt wel komt. En op die manier bereik je vaak meer dan met intensieve therapie op het verkeerde moment.

En uiteindelijk, aan het einde van de dag, is het ook goed om soms te accepteren dat je kind niet altijd alles kan wat neurotypische mensen kunnen. En dat het oké is als je kind op sommige punten extra begeleiding nodig heeft, ook als dit een leven lang zo is. Want dat is het resultaat van een samenleving die niet goed op je aansluit, en niet de schuld van je kind.

Uiteindelijk is dit denk ik de les die we moeten leren: streven naar gelukkig zijn en als je authentieke zelf kunnen opgroeien, is altijd belangrijker dan functioneren in de maatschappij. Hoe dit er ook uitziet.